Το θεωρητικό πλαίσιο των λιστών

Η αναγκαιότητα των λιστών

Σε προηγούμενο πρόγραμμα  "7β_Το Fossbot μας δίνει τον μέσο όρο φωτεινότητας" είχαμε υπολογίσει τον μέσο όρο τιμών φωτεινότητας. Στο πρόγραμμα εκείνο το ρομπότ ελάμβανε κάθε τόσο μια τιμή φωτεινότητας την οποία την προσέθετε εκείνη τη στιγμή σε ένα άθροισμα. Έχοντας το άθροισμα και το πλήθος των τιμών που ελήφθησαν υπολογίζαμε στο τέλος τον μέσο όρο των τιμών της φωτεινότητας.

Η λήψη δεδομένων από το περιβάλλον και η μετέπειτα δράση/ απόφαση σύμφωνα με αυτά τα δεδομένα που έχουν συλλεχθεί είναι μια κλασική δραστηριότητα για ένα ρομπότ. Αν σκεφτούμε πού υπάρχουν αισθητήρες (πόρτες, αυτοκίνητα, βρύσες, κινητά τηλέφωνα, αυτόματα ποτίσματα, φώτα, ζυγαριές...) τότε αντιλαμβανόμαστε ότι η επεξεργασία των δεδομένων που οδηγεί σε απόφαση μπορεί να έχει περισσότερες απαιτήσεις από τον υπολογισμό του μέσου όρου.

Ένα απλό παράδειγμα: έστω ότι θέλουμε τις τιμές που είναι μεγαλύτερες από τον μέσο όρο ή ότι θέλουμε να δούμε, ανάμεσα σε 20 τιμές που δίνει ένας αισθητήρας, ποια είναι η τιμή της 3ης μέτρησης. Σε αυτήν την περίπτωση δεν αρκεί η χρήση μιας μεταβλητής για τις προσλαμβανόμενες τιμές αλλά χρειάζεται αυτές να καταχωρούνται σε μια λίστα (πίνακα) ώστε να "ανασύρονται " όσες φορές θέλουμε για οποιαδήποτε επεξεργασία. Ουσιαστικά, μια λίστα είναι ένας πίνακας στα κελιά του οποίου καταχωρούνται οι τιμές μιας μεταβλητής με δείκτες.

Παραδείγματα προγραμμάτων με λίστες

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ 1: 

Καταχώρηση των αριθμών 400, 600, 200, 200 σε μια λίστα με το όνομα "αριθμοί". Το πρόγραμμα εκτυπώνει την πρώτη εμφάνιση του αριθμού 200, δηλαδή εκτυπώνει την τιμή 3 (η οποία είναι η πρώτη εμφάνιση του στοιχείου στον πίνακα).

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ 2:

Καταχώρηση των λέξεων: ρομπότ, ρομποτική, αισθητήρες, δεδομένα σε μια λίστα με το όνομα "λέξεις". Το πρόγραμμα εκτυπώνει τη λέξη που βρίσκεται στη 2η θέση της λίστας, δηλαδή τη λέξη "ρομποτική".