Στο κεφάλαιο 2 αναφέραμε ότι: Τοπικά δίκτυα (Local Area Networks, LAN) είναι δίκτυα υπολογιστών που καλύπτουν μικρές αποστάσεις (μερικών εκατοντάδων μέτρων ή λίγων χιλιομέτρων) και περιορίζονται στο πλαίσιο μιας επιχείρησης, ενός οργανισμού κλπ. Στις περισσότερες περιπτώσεις, χωρίς όμως να αποτελεί κανόνα, το συνολικό μήκος των καλωδίων του δικτύου δεν ξεπερνά τις μερικές εκατοντάδες μέτρα. Ο δε ρυθμός μετάδοσης δεδομένων είναι πολύ υψηλός (> 100 Mbps, ειδικά αν χρησιμοποιηθούν οπτικές ίνες > 1 Gbps).

Χαρακτηριστικά ενός τοπικού δικτύου

Τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά των τοπικών δικτύων είναι ότι :

  • Χρησιμοποιούνται τόσο ενσύρματα (π.χ. ομοαξονικά καλώδια ή ζεύγη συνεστραμμένων καλωδίων) όσο και ασύρματα μέσα μετάδοσης.
  • Μπορούν να παρέχουν μετάδοση εκπομπής (broadcast), και μετάδοση σημείου προς σημείου (point to point).
  • Έχουν πολύ μικρό ρυθμό σφαλμάτων (ο ρυθμός σφαλμάτων εξαρτάται και από το μέσο μετάδοσης).
  • Μπορούν να είναι αποκλειστικά ιδιωτικής πρόσβασης.

Χρήση των τοπικών δικτύων

Τα τοπικά δίκτυα υπολογιστών μπορούν να χρησιμοποιηθούν με πάρα πολλούς τρόπους και σε πολύ ευρύ φάσμα εφαρμογών και λειτουργιών. Το κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των παρεχόμενων υπηρεσιών & λειτουργιών είναι ο διαμοιρασμός των πόρων του δικτύου, τόσο σε επίπεδο υλικού όσο και σε επίπεδο λογισμικού, δηλαδή κοινή χρήση εξοπλισμού και εγκατεστημένων εφαρμογών.

Οι σημαντικότερες χρήσεις ενός τοπικού δικτύου είναι:

  1. Διαμοιρασμός (κοινή χρήση) Υλικού: Η δυνατότητα να χρησιμοποιηθούν συσκευές όπως εκτυπωτές, σαρωτές ή αποθηκευτικά μέσα από πολλούς χρήστες μέσω δικτύου. Απαραίτητη προϋπόθεση για να διαμοιρασθεί μια συσκευή είναι να μπορεί να εγκατασταθεί και να χρησιμοποιηθεί μέσω δικτύου. Με τον διαμοιρασμό υλικού γίνεται εξοικονόμηση πόρων, αφού ακριβός εξοπλισμός αγοράζεται μία φορά και χρησιμοποιείται από όλους τους χρήστες του δικτύου.

  2. Διαμοιρασμός (κοινή χρήση) λογισμικού. Η εγκατάσταση και εκτέλεση δικτυακά πλήθους εμπορικών και μη εφαρμογών αφ’ ενός μεν επιτρέπει οικονομίες κλίμακας[1] αφ’ ετέρου δε και υπό προϋποθέσεις, κάνει δυνατή μέσω του δικτύου, εκτός της εκτέλεσής τους από πολλούς χρήστες ταυτόχρονα, την σε πραγματικό χρόνο ενημέρωση των σχετικών αρχείων δεδομένων. Σημαντικό επίσης πλεονέκτημα είναι η κεντρική αναβάθμιση και διαμόρφωση των δικτυακών εφαρμογών, η οποία κάθε φορά μεταβάλλει την κεντρική εγκατάσταση και μέσω αυτής το περιβάλλον όλων των χρηστών που συνδέονται δικτυακά.

  3. Διαμοιρασμός (κοινή χρήση) πληροφοριών. Η δυνατότητα τα δεδομένα να είναι αποθηκευμένα σε «ένα» διαμοιράσιμο μέσο αποθήκευσης επιτρέπει τον ταυτόχρονο διαμοιρασμό τους σε όλους τους σχετικά εξουσιοδοτημένους χρήστες του δικτύου[2]. Αντίστοιχης σημασίας είναι και η δυνατότητα λήψης κεντρικών αντιγράφων ασφαλείας.

  4. Παροχή υπηρεσιών διαδικτύου στους χρήστες. Χρησιμοποιώντας τα πρωτόκολλα του Διαδικτύου υπάρχει δυνατότητα παροχής υπηρεσιών όπως web streaming, πρόσβασης σε αρχεία και πληροφορίες μέσω φυλλομετρητή (web browser), υπηρεσίες μεταφοράς αρχείων (ftp) κ.ά. μέσω του κεντρικού εξυπηρετητή του δικτύου.

  5. Δημιουργία ομάδων χρηστών. Παρέχεται η δυνατότητα στους διαχειριστές των τοπικών δικτύων σε επιχειρήσεις ή οργανισμούς να δημιουργούν ομάδες συνεργασίας χρηστών οι οποίοι εκτελούν από κοινού κάποιες εργασίες και έχουν πρόσβαση σε συγκεκριμένους πόρους του δικτύου.

  6. Επεκτασιμότητα αριθμού σταθμών εργασίας. Σε ένα τοπικό δίκτυο είναι πολύ εύκολο να επεκταθεί ο αριθμός των σταθμών εργασίας.

[1] Γενικά η προμήθεια λογισμικού με αριθμό n αδειών είναι περισσότερο συμφέρουσα από την προμήθεια n αντιγράφων της εφαρμογής.

[2] Παράδειγμα διαμοιρασμού δεδομένων είναι οι διάφορες βάσεις δεδομένων που τα δεδομένα τους αποθηκεύονται σε ένα εξυπηρετητή (server) και όλοι οι εξουσιοδοτημένοι χρήστες έχουν πρόσβαση μέσω του δικτύου.