Η επιστήμη εξελίσσεται μέσω της συλλογικής ανάπτυξης θεωριών και πρακτικών που είναι ανοιχτές σε άλλους να μάθουν και να χτίσουν πάνω τους. Κατά τη διάρκεια των αιώνων - ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις, η εκπαίδευση και η επιστήμη ήταν απρόσιτες για τον γενικό πληθυσμό και μπορεί να είχαν διατηρηθεί για λίγους προνομιούχους, υπήρξαν άλλοι εκπαιδευτικοί και επιστημονικοί πόροι που διατέθηκαν σκόπιμα σε άλλους για επαναχρησιμοποίηση. Τα λεξικά και οι εγκυκλοπαίδειες υπάρχουν εδώ και αιώνες ειδικά για να μοιράζονται πρότυπα γνώσης. Το πρώτο «λεξικό» χρονολογείται πριν από 3.000 χρόνια, βλ Το Ασσυριακό Λεξικό του Σικάγου. Οι βιβλιοθήκες, με τη σειρά τους, υπάρχουν εδώ και χιλιετίες για να λειτουργούν ως αποθήκες γνώσης σε διάφορες μορφές, από αρχαίες πλάκες και ειλητάρια μέχρι τα βιβλία που περιμένουμε να δούμε σήμερα. Τα δημόσια μουσεία υπάρχουν επίσης εδώ και αρκετό καιρό και παίζουν το ρόλο της εκπαίδευσης των ανθρώπων, καθώς και της διατήρησης αρχείων για να αποκτήσουν περαιτέρω γνώσεις οι ερευνητές.

Οι θεσμοί και οι πρακτικές ανά τους αιώνες έχουν διευκολύνει την ατελείωτη επιθυμία της ανθρωπότητας για γνώση. Ήδη από τη μεσαιωνική εποχή, βρίσκουμε ήδη γιατρούς να ενθαρρύνονται να επανεξετάζουν το έργο του άλλου για να διασφαλίσουν ότι πραγματοποιήθηκε σωστά. Σήμερα, ονομάζουμε αυτή την πρακτική «αξιολόγηση από ομοτίμους». Και, κατά τη διάρκεια του Διαφωτισμού, οι επιστήμονες σχημάτισαν δίκτυα με τα οποία μοιράζονταν τις θεωρίες τους μέσω χειρόγραφων επιστολών και η υιοθέτηση του εκτυπωτή επέτρεψε την εμφάνιση επιστημονικών ινστιτούτων και περιοδικών.

Ωστόσο, η Ανοιχτή Επιστήμη έχει γίνει μόνο ένα ξεχωριστό σύνολο πρακτικών τις τελευταίες δεκαετίες. Μπορούμε να δούμε την Ανοιχτή Επιστήμη να ενθαρρύνεται από τις κοινωνικές και τεχνολογικές εξελίξεις και να ανταποκρίνεται σε προβλήματα στην επιστημονική διαδικασία. Η εμφάνιση του διαδικτύου και άλλων ψηφιακών τεχνολογιών επέτρεψαν πιο πρόσφατα την επιστήμη να διεξάγεται ακόμη πιο συνεργατικά. Το 1971, Έργο Gutenberg άρχισε να κάνει βιβλία στο κοινό κτήμα διαθέσιμα στο διαδίκτυο. Το 1987 είδαμε το πρώτο journal ανοιχτής πρόσβασης που δημοσιεύεται. Το 1991, η κεντρική πλατφόρμα αποθήκευσης arXiv ξεκίνησε για την ανταλλαγή χειρογράφων στη φυσική. Ωστόσο, αυτές οι προσπάθειες δεν ισοδυναμούν με Ανοιχτή Επιστήμη με την έννοια που το συζητάμε σήμερα. 

Τα τελευταία χρόνια, μάθαμε για διάφορα θέματα στην επιστημονική διαδικασία που απαιτούν συγκεκριμένες απαντήσεις. Δύο τέτοια ζητήματα είναι τα κρίση αναπαραγωγιμότητας και η μεροληψία δημοσίευσης. Η κρίση αναπαραγωγιμότητας αναφέρεται σε επιστημονικά ευρήματα που δεν επικυρώνονται από τις προσπάθειες άλλων επιστημόνων να τα αναπαραγάγουν. Η μεροληψία δημοσίευσης ισοδυναμεί με τη μεγαλύτερη ευκολία στη δημοσίευση επιστημονικών ευρημάτων που επιβεβαιώνουν   μόνο «πολύ ξεκάθαρα» ή διαψεύδουν υποθέσεις. Η  Serials crisis περιγράφει το πρόβλημα της αύξησης του κόστους συνδρομής των σειριακών εκδόσεων, ιδίως των επιστημονικών περιοδικών, που ξεπερνούν τους προϋπολογισμούς των βιβλιοθηκών των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων και περιορίζουν την ικανότητά τους να καλύψουν τις ανάγκες των ερευνητών.

Η Ανοιχτή επιστήμη αιχμαλωτίζει και το πνεύμα του να γίνει η γνώση πιο προσιτή και rανταπόκριση σε κακές επιστημονικές πρακτικές.