General
Γλωσσάριο - Ακρωνύμια
Γλωσσάριο - Ακρωνύμια
ΕΚΠΑΙΕΥΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΑΝΑΦΟΡΑΣ
Ενότητα: 1 - Σχεδιασμός, εγκατάσταση και διαχείριση τοπικών ασύρματων δικτύων
Υποενότητα: 1.1 - Βασικές έννοιες των δικτύων επικοινωνιών
Το εκπαιδευτικό υλικό υπάγεται σε Άδεια Χρήσης
Creative Commons Αναφορά -Μη-Εμπορική Χρήση -Όχι Παράγωγο Έργο v. 3.0
Σύντομη Περιγραφή
Στην υποενότητα «Βασικές έννοιες των δικτυακών επικοινωνιών»:
1. παρουσιάζονται τα σημαντικότερα γεγονότα στην ιστορία των τηλεπικοινωνιών με
έμφαση στα δίκτυα υπολογιστών και στα ασύρματα δίκτυα
2. παρουσιάζονται οι βασικές έννοιες των δικτύων επικοινωνιών
3. παρουσιάζονται οι βασικές αρχές λειτουργίας των ασύρματων τοπικών δικτύων και τα
είδη τους
Μετά-δεδομένα: Bίκτυα επικοινωνιών, διαδίκτυο, υποδομές δικτύου, ασύρματα δίκτυα δήμων
Συγγραφική Ομάδα: Εμμ. Βαρβαρίγος
Σκοποί και Στόχοι
Στο τέλος της παρούσας εκπαιδευτικής ενότητας οι εκπαιδευόμενοι θα πρέπει να γνωρίζουν:
1) τα γεγονότα και τα συστήματα που σημάδεψαν την ιστορική εξέλιξη των τηλεπικοινωνιών
2) τις ανάγκες και που ιστορικά οδήγησαν στην δημιουργία του διαδικτύου
3) τις κατηγορίες των δικτύων, τις βασικές τοπολογίες και τα μέσα μετάδοσης
4) την ανοικτή προτυποποίηση των δικτύων κατά OSI
5) τις βασικές αρχές του Ethernet
6) ποια είναι η διαδικασία σύνδεσης στο τοπικό δίκτυο
7) τις βασικές αρχές της ασύρματης δικτύωσης, τους τρόπους της διάδοσης, τα μεγέθη που
χαρακτηρίζουν τα τηλεπικοινωνιακά σήματα, τις ιδιαιτερότητες του ασύρματου καναλιού
8) τα είδη των ασύρματων τοπικών δικτύων και τις δυνατές διαμορφώσεις τους
σελ. 2 από 46
9) τα χαρακτηριστικά των μελών της οικογένειας ασύρματων δικτύων 802.11x
10) τα θέματα που σχετίζονται με την αποδοχή των ασύρματων δικτύων από κοινωνική και
επιχειρηματική άποψη
11) σχετικά με τους κινδύνους από την ακτινοβολία των ασύρματων δικτύων
12) καθημερινά παραδείγματα χρήσης των δικτύων μέσα από απλές καθημερινές χρήσεις
χαρακτηριστικών των λειτουργικών συστημάτων και να συνδεθούν με τις αρχές τις
δικτύωσης
13) την τεχνική ορολογία των ενσύρματων και ασύρματων δικτύων
Απαιτούμενη Υποδομή - Οδηγίες
Η αξιοποίηση του εκπαιδευτικού υλικού προϋποθέτει τα παρακάτω :
1) Βασική γνώση ή εμπειρία στην χρήση δικτύων ή του διαδικτύου
2) Κατανόηση των οφελών από την χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας
Περιεχόμενα
1 Εισαγωγή
2 Ιστορική επισκόπηση των τηλεπικοινωνιών
2.1 Ορισμοί
2.2 Πως γεννήθηκαν τα δίκτυα των υπολογιστών
2.3 ARΡΑ
2.4 ΤELENET
2.5 IΝΤΕRΝΕΤ
2.6 WWW
2.7 Ασύρματα δίκτυα
3 Βασικές έννοιες των δικτυακών επικοινωνιών
3.1 Ορισμοί
3.2 Κατηγοριοποίηση δικτύων υπολογιστών
3.3 Τα διαδίκτυα
3.4 Τοπολογίες δικτύων υπολογιστών
3.5 Βασικά ενσύρματα μέσα μετάδοσης
3.5.1 Ομοαξονικό καλώδιο
3.5.2 Καλώδιο σύστροφου ζεύγους
3.5.3 Καλώδιο οπτικών ινών
3.6 Η κάρτα διασύνδεσης δικτύου
3.7 Το τοπικό δίκτυο ETHERNET
4 Σύνδεση σταθμού σε τοπικό δίκτυο
4.1 Ορισμοί
4.2 Βασική τοπολογία και σύνδεση
5 Βασικές έννοιες των ασύρματων δικτύων
5.1 Ορισμοί
5.2 Εισαγωγή
5.2.1 Εύρος ζώνης και ψηφιακή μετάδοση
5.2.2 Bίκτυα υπολογιστών και στοίβα πρωτοκόλλων
5.3 Ασύρματη μετάδοση
5.4 Οι ιδιαιτερότητες του ασύρματου καναλιού
5.4.1 Μέθοδοι ασύρματης μετάδοσης
5.5 Είδη ασύρματων τοπικών δικτύων
5.5.1 Bluetooth
5.5.2 Bίκτυα υπέρυθρης ακτινοβολίας
5.5.3 Η οικογένεια πρωτοκόλλων IEEE 802.11
5.5.4 Κινητό IP
5.5.5 Ομότιμα δίκτυα με επίπεδο δικτύου
5.5.6 Bίκτυα αισθητήρων
5.6 Κεραίες των ασύρματων δικτύων
Δίκτυο υπολογιστών είναι ένα σύστημα στο οποίο πολλοί ανεξάρτητοι υπολογιστές συνδέονται
μεταξύ τους με στόχο την κοινή χρήση δεδομένων και περιφερειακών συσκευών όπως
εκτυπωτών, δικτύου και αποθηκευτικών μέσων. Σκοπός της ενότητας είναι η παρουσίαση των
βασικών εννοιών των δικτυακών επικοινωνιών, η κατανόηση των βασικών αρχών που διέπουν
την δικτυακή επικοινωνία και την παρουσίαση των εφαρμογών της παραπάνω γνώσης στα
ασύρματα τοπικά δίκτυα. Στις επόμενες παραγράφους θα αναπτυχθούν οι βασικές έννοιες των
δικτυακών επικοινωνιών και οι βασικές αρχές λειτουργίες των ασύρματων τοπικών δικτύων
καθώς και τα είδη τους.
2.1 Ορισμοί
• Τερματικό: μονάδα εργασίας που μεταφέρει είσοδο και έξοδο στον χρήστη χωρίς να ενσωματώνει λογική επεξεργασίας. Τυπικά προσφέρει οθόνη, πληκτρολόγιο και ποντίκι που συνδέονται με μεγάλο επεξεργαστικό σύστημα
• Χρονοκαταμερισμός εργασιών: η διαίρεση του χρόνου λειτουργίας του επεξεργαστή σε πολύ μικρές θυρίδες στις οποίες εκτελούνται διαφορετικές εργασίες. Οι θυρίδες διαρκούν πολύ λίγο και δίνουν την εντύπωση στους τελικούς χρήστες ότι όλες οι εφαρμογές μοιράζονται παράλληλα τον επεξεργαστή
• Συμβατότητα: η ικανότητα δύο συστημάτων να μπορούν να βασίζονται σε κοινά πρότυπα ώστε η χρήση του ενός να μην αποκλείει την χρήση του άλλου
• ΑSCII: σύστημα κωδικοποίησης χαρακτήρων με επτά ψηφία το οποίο κυριάρχησε ως πρότυπο
2.2 Πως γεννήθηκαν τα δίκτυα των υπολογιστών
Από τα αρχαία χρόνια οι άνθρωποι έβρισκαν τρόπους να επικοινωνούν από απόσταση. Ξεκινώντας από τους αγγελιοφόρους, δρομείς δηλαδή, που έκαναν τη μεταφορά προφορικών και γραπτών μηνυμάτων, περνώντας στις φρυκτωρίες που ήταν ένα σύστημα μεταβίβασης φωτεινών σημάτων με διαδοχικό άναμμα φωτιάς στις κορυφές βουνών και που χρησιμοποιήθηκαν για στρατιωτικούς κυρίως σκοπούς από την εποχή του τρωικού πόλεμου έως τους βυζαντινούς χρόνους από τους Έλληνες, και στις πυρσίες που ήταν ο πρώτος οπτικός τηλέγραφος που αναφέρεται στην ιστορία, μέχρι τα ταχυδρομικά περιστέρια και τα τύμπανα τωναφρικανικών φυλών και τα σήματα καπνού των ινδιάνων, φτάσαμε τελικά στο πρώτο πραγματικά ασύρματο τρόπο επικοινωνίας σύμφωνα με τον ορισμό που χρησιμοποιούμε και σήμερα. Με την εξέλιξη της ηλεκτρονικής και την εμφάνιση του ηλεκτρισμού οι επικοινωνίες βελτιώθηκαν ακόμα περισσότερο. Ο Morse με τον τηλέγραφο το 1854 και ο Graham Bell το 1876 με το τηλέφωνο έθεσαν τα θεμέλια μιας νέας εποχής στον κόσμο, όπου οι τηλεπικοινωνίες θα έπαιζαν πλέον βασικό ρόλο στην ανάπτυξή του. Μετά τη δεκαετία του 1950, όπου πραγματοποιείται παράλληλα η ανάπτυξη των υπολογιστών και η ηλεκτρονική επεξεργασία των πληροφοριών, οι τηλεπικοινωνίες αρχίζουν να λαμβάνουν σημαντική θέση στη ζωή του ανθρώπου.
Στα τέλη του 1965 εμφανίστηκε στα προάστια της Βοστόνης μία πρωτοποριακή για την εποχή της εταιρεία εξυπηρέτησης πελατών μέσω υπολογιστών. Η Keydata Corporation, όπως ονομαζόταν, νοίκιαζε δικά της απλά τερματικά, που αποτελούνταν από μία οθόνη και ένα πληκτρολόγιο, χωρίς υπολογιστική ισχύ, σε περίπου 20 επιχειρήσεις με έδρα το κέντρο της πόλης και τα συνέδεε με έναν Univac 491, μεγάλο υπολογιστή που στεγαζόταν στην πανεπιστημιούπολη του Cambridge. Ο κεντρικός αυτός υπολογιστής παρείχε δυνατότητα μηχανογραφημένης τιμολόγησης και ελέγχου διακίνησης σε διάφορες εταιρείες, με νοικιασμένες τηλεφωνικές γραμμές. Για πρώτη φορά μια επιχείρηση μπορούσε να αποκτήσει πρόσβαση σε ένα ισχυρό υπολογιστικό σύστημα με ένα απλό τηλεφώνημα, χωρίς να χρειαστεί να το αγοράσει ή να το νοικιάσει για αποκλειστική χρήση.
Το μέσο για την επίτευξη του σκοπού αυτού ήταν μία νέα τεχνολογία που ονομάστηκε "χρονοκαταμερισμός εργασιών" (time sharing). Ειδικά προγράμματα έδιναν στον κεντρικό υπολογιστή τη δυνατότητα να κατανέμει την υπολογιστική ισχύ σε εκατοντάδες τερματικά, που μπορεί να βρίσκονταν σε μεγάλες αποστάσεις. Αυτό που ουσιαστικά έκανε ο υπολογιστής ήταν να στρέφει την προσοχή του διαδοχικά από τερματικό σε τερματικό και σε κλάσματα του δευτερολέπτου να εκτελεί ένα μικρό μέρος της εργασίας που του ζητούσε το καθένα. Το κλείσιμο του κύκλου ενός περάσματος απ' όλα τα τερματικά ήταν τόσο γρήγορο, που καθένας που το χρησιμοποιούσε έμενε με την εντύπωση ότι ήταν ο μόνος χρήστης του.
Η Keydata δεν ήταν η πρώτη εταιρεία που ανακάλυψε την τεχνική του χρονοκαταμερισμού. Στις αρχές της δεκαετίας του '60 υπήρχαν ήδη πλήθος από εταιρείες και πανεπιστημιακά ερευνητικά κέντρα που έκαναν μελέτες προς αυτή την κατεύθυνση. Μάλιστα πολλές εγκαταστάσεις ήταν ήδη σε λειτουργία το 1965, κυρίως όμως για να εξυπηρετούν επιστημονικούς σκοπούς.
Η εργασία πάνω στο χρονοκαταμερισμό εργασιών άρχισε το 1959, όταν ο John McCarthy, συνιδρυτής του τμήματος τεχνητής ευφυΐας του ΜΙΤ, έγραψε προς τους συνεργάτες του ένα υπόμνημα όπου συλλάμβανε την ιδέα της χρονοκατανομής. Ο McCarthy οδηγήθηκε στην ιδέα εξαιτίας της πολύ αργής επεξεργασίας δεδομένων που είχαν οι μέχρι τότε μέθοδοι μαζικής επεξεργασίας, που έφταναν και ολόκληρα εικοσιτετράωρα, ανάλογα με τον όγκο των δεδομένων. Κι ενώ ο McCarthy συνέλαβε την ιδέα, άλλοι ήταν αυτοί που ανέλαβαν να την υλοποιήσουν. Το 1961 ο μεγάλος υπολογιστής 709 της IBM λειτούργησε ως κεντρικός υπολογιστής σε πολλά τερματικά, ενώ μεγαλύτερη πρόοδος σημειώθηκε στο ΜΙΤ από επιστήμονες που συμμετείχαν στο σχέδιο ΜΑC, το οποίο είχε ξεκινήσει η Υπηρεσία Σχεδίων Προχωρημένης Έρευνας (ΑRPΑ) του Υπουργείου Αμύνης των ΗΠΑ. Το ακρωνύμιο MAC είχε διπλή έννοια. Ερμηνευόταν ως Υπολογιστής Πολλαπλής Προσπέλασης (Multi-Access Computer) ή ως Αναγνώριση με τη Βοήθεια Μηχανής (Machine-Aided Cognition). Στόχος της ΑRPΑ ήταν να προωθήσει την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών που θα μπορούσαν να φανούν χρήσιμες στον στρατιωτικό τομέα, έμμεσα ή άμεσα. Με τρία δισεκατομμύρια το χρόνο από την ΑRPΑ, το σχέδιο MAC εξελίχτηκε σε ένα πολύτιμο εργαλείο, που έδινε σε επιστήμονες από διάφορα μέρη πρόσβαση σε έναν ισχυρό υπολογιστή. Η Keydata ήταν η πρώτη που παρείχε την πολλά υποσχόμενη τεχνολογία του χρονομερισμού σε μικρές επιχειρήσεις, οι οποίες δεν είχαν τη δυνατότητα να έχουν το δικό τους υπολογιστή.
Τα συστήματα με τα τερματικά, όπως αυτό της Keydata, ήταν ένα σημαντικό πρώτο στάδιο στην ανάπτυξη των τρόπων σύνδεσης υπολογιστών σε δίκτυα. Σε αυτά τα συστήματα ένας κεντρικός υπολογιστής εξυπηρετούσε πλήθος από τερματικά που συνδέονταν με αυτόν μέσω τηλεφωνικής γραμμής. Κάθε τερματικό μπορούσε να επικοινωνήσει με τον κεντρικό υπολογιστή αλλά όχι με άλλο τερματικό
Και ενώ η Keydata κυριαρχούσε στην αγορά, η General Electric κυκλοφόρησε το δικό της δίκτυο χρονοκαταμερισμού, βασισμένο στο σύστημα Darmouth το οποίο ήταν ένα τοπικό δίκτυο που σχεδιάστηκε στο ομώνυμο πανεπιστήμιο, αρχικά για να εξυπηρετεί τη διδασκαλία της επιστήμης των υπολογιστών. Το σύστημα αυτό χρησιμοποιούσε δύο υπολογιστές: ο ένας επεξεργαζόταν τα στοιχεία που του δίνονταν, ενώ ο άλλος κατεύθυνε τις αιτήσεις των διάφορων τερματικών του δικτύου, δίνοντάς τους μερίδιο από το χρόνο λειτουργίας του συστήματος. Μέχρι το 1968 η General Electric είχε εμπορικά δίκτυα με 50.000 συνδρομητές και 31 κέντρα χρονομερισμού. Το δρόμο της General Electric ακολούθησαν και άλλες εταιρείες, έτσι ώστε μέχρι το τέλος της δεκαετίας να έχουν δημιουργηθεί άπειρα δίκτυα χρονομέτρησης
Ένα από τα μεγάλα εμπόδια στο δρόμο αυτών των εξελίξεων ήταν η ασυμβατότητα μεταξύ των υπολογιστών. Ένας υπολογιστής μπορεί να χρησιμοποιούσε διαφορετικό σύστημα κωδικοποίησης γραμμάτων και αριθμών από κάποιον άλλο ή ένα μηχάνημα μπορεί να έστελνε δεδομένα με μία ταχύτητα που ένα άλλο να μην ήταν σε θέση να παρακολουθήσει. Για την εξέλιξη των δικτύων, τέτοιου είδους αποκλίσεις έπρεπε να ληφθούν σοβαρά υπόψη. Αυτό έγινε με μια σειρά κανόνων που είναι γνωστοί ως πρωτόκολλα που περιέγραφαν με ακρίβεια τη μορφή που θα πάρουν τα δεδομένα προτού σταλούν μέσω δικτύου, την ταχύτητα με την οποία πρέπει να γίνει η μετάδοση, τον τρόπο ελέγχου των δεδομένων για ενδεχόμενα σφάλματα που μπορεί να προκύψουν στη διαδρομή κ.ά. Από ελεύθερη σκοπιά τα πρωτόκολλα δίνουν την ευκαιρία σε διαφορετικά είδη και τύπους υπολογιστών να μιλήσουν κοινή γλώσσα. Ακολουθώντας την εξέλιξη των δικτύων από τα τερματικά στη σύνδεση υπολογιστών με την ομαδοποίηση, τα αναγκαία πρωτόκολλα για τη λειτουργία των δικτύων γίνονταν όλο και πιο περίπλοκα. Το πρώτο και βασικότερο, που αναπτύχθηκε στις αρχές της δεκαετίας του '60, προτού ακόμα εμφανιστεί η ομαδοποίηση, ήταν αυτό που αφορούσε στην ύπαρξη καθολικού κώδικα για την αναπαράσταση των δεδομένων. Μέχρι τότε κάθε κατασκευαστής υπολογιστών είχε τον δικό του τρόπο αναπαράστασης των δεδομένων στο εσωτερικό των μηχανημάτων του, ενώ ορισμένοι κατασκευαστές έφταναν στο σημείο να έχουν διαφορετικό κώδικα για κάθε μοντέλο. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα της εταιρείας ΙΒΜ, που το 1960 διέθετε στο εμπόριο εννέα μοντέλα της, καθένα από τα οποία είχε διαφορετικό κώδικα αναπαράστασης των δεδομένων.
Η ανάπτυξη ενός πρωτοκόλλου κωδικοποίησης ανατέθηκε σε μία επιτροπή του Αμερικανικού Οργανισμού Τυποποίησης, την τρίτη που σχηματιζόταν για ζητήματα πληροφορικής. Το 1964 και έπειτα από προσπάθειες τεσσάρων ετών, η επιτροπή κατέληξε σε ένα σχήμα για κωδικοποίηση 128 χαρακτήρων με εφτά ψηφία για το καθένα, το οποίο έγινε γνωστό ως ASCII και θεωρήθηκε πρότυπο. Άλλα δύο χρόνια πέρασαν για να συμφωνήσει ο Bιεθνής Οργανισμός Τυποποίησης (ΙSΟ) να υιοθετήσει το ASCII για διεθνή χρήση. Κατά μεγάλο μέρος υπεύθυνη γι' αυτή την καθυστέρηση ήταν η ΙΒΜ, που υποστήριζε το δικό της σύστημα οκταψήφιας κωδικοποίησης. Με την καθιέρωση του ASCII ως κοινού προτύπου κωδικοποίησης των πληροφοριών, εμφανίστηκε η ανάγκη ενός ακόμα πρωτοκόλλου που να καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο θα μεταδιδόταν η κωδικοποιημένη πληροφορία μέσω modem από τα σύρματα του συμβατικού τηλεφωνικού δικτύου. Για την προτυποποίηση των διαδικασιών διασύνδεσης υπολογιστών και modem αναπτύχθηκε στις ΗΠΑ ένα πρωτόκολλο, το 1969, έπειτα από συμφωνία της Bell και της Ομοσπονδίας Βιομηχανιών Ηλεκτρονικής. Φέροντας την ονομασία RS-232-C καλύπτει ικανοποιητικά όλες τις πλευρές του διαλόγου μεταξύ υπολογιστή και modem Το ASCII και το RS-232-C ήταν εύκολο να εγκατασταθούν σε υπολογιστές σε σχέση με τις δυσκολίες των υπερβολικών απαιτήσεων συμβατότητας που προέβαλαν τα δίκτυα σύνδεσης υπολογιστών με ομαδοποίηση, όπως το ARPANET. Τα πρωτόκολλα για μια τέτοια σύνδεση ήταν
απίστευτα περίπλοκα, τη στιγμή που έπρεπε να ελεγχθούν όλα τα θέματα, όπως οι φυσικές και ηλεκτρικές συνδέσεις μεταξύ των κεντρικών υπολογιστών και του δικτύου, η ανίχνευση σφαλμάτων και οι τρόποι σχηματισμού και οδήγησης των πακέτων. Τα πράγματα μάλιστα γίνονταν πιο δύσκολα, με κάθε δίκτυο να έχει και ένα διαφορετικό σύνολο πρωτοκόλλων. Το δίκτυο της Telenet αποτελεί ένα τυπικό δείγμα του προβλήματος. Η εταιρεία είχε σχηματίσει ένα πρωτόκολλο για τη σύνδεση κεντρικών υπολογιστών στο δίκτυο. Αυτό το πρωτόκολλο, που δανειζόταν πολλά στοιχεία από το ARPANET και τις ιδέες που ανέπτυξε η ΙΒΜ, απαιτούσε ειδικό προγραμματισμό χωρίς άλλη επιβάρυνση σε εξαρτήματα. Ο Stu Mathison, ένας από τους ιδρυτές του Telenet, θυμάται ακόμα πως γελούσαν οι περισσότεροι πελάτες όταν έβλεπαν τις 100 σελίδες με τις προδιαγραφές που έπρεπε να αποκτήσει ένας υπολογιστής, με επιβάρυνση του πελάτη, για να συνδεθεί με το δίκτυο.
Το 1974 το θέμα της ανεύρεσης προτύπου για την επικοινωνία υπολογιστών και δικτύων ομαδοποίησης έγινε επιτακτική ανάγκη. Η ΙΒΜ είχε ανακοινώσει πρόσφατα το δικό της σχήμα δικτύου, το SNA (System Network Architecture), που είχε σκοπό να ενώνει τα δικά της μοντέλα υπολογιστών. Τα βρετανικά ταχυδρομεία, η γαλλική Transpack και η τηλεφωνική εταιρεία του Καναδά αποφάσισαν να μην αφήσουν την ΙΒΜ να καθιερώσει την πολιτική της. Bιεθνείς οργανισμοί ανέλαβαν τη δημιουργία ενός νέου διεθνούς πρωτοκόλλου επικοινωνίας μέσω ομαδοποίησης, που ονομάστηκε Χ.25, στις 2 Μαρτίου του 1976 Η πλατιά αποδοχή του Χ.25 άνοιξε τις πόρτες για την ανάπτυξη των δικτύων ομαδοποίησης στιςΗΠΑ και σε άλλες χώρες. Οι κατασκευαστές άρχισαν να εγκαθιστούν το πρωτόκολλο ως μέρος των συστημάτων τους, καθιστώντας εύκολη τη σύνδεση ενός υπολογιστή με τα πρότυπα Χ.25 σε ένα τέτοιο δίκτυο. Αργότερα δημιουργήθηκε και το Χ-75, διεθνές πρότυπο για την επικοινωνία δικτύων από διαφορετικές χώρες. Η εφαρμογή των πρωτοκόλλων Χ-25 και Χ-75 στη δεκαετία του 1970, αλλά και η άνθιση των προσωπικών υπολογιστών στη δεκαετία του 1980 βοήθησαν αρκετά στην εξάπλωση των δικτύων. Στη δεκαετία του 1960 όμως, στα δίκτυα με τερματικά όπως αυτό του Darmouth δεν προέκυπτε πρόβλημα ασυμβατότητας μεταξύ των υπολογιστών: Ο συνδρομητής του δικτύου εφοδιαζόταν από την αρχή με το κατάλληλο τερματικό και το κατάλληλο τηλεπικοινωνιακό υλικό. Η έλλειψη συμβατότητας ως πρόβλημα παρουσιαζόταν μόνο σε συνδρομητές πολλών διαφορετικών δικτύων, που για να έχουν πρόσβαση σε διαφορετικούς κεντρικούς υπολογιστές αναγκάζονταν να αγοράζουν διάφορα τερματικά, το καθένα για διαφορετικό δίκτυο.
Τα προβλήματα αρμοδιοτήτων και συμβατότητας έγιναν ορατά όταν άρχισαν οι πειραματισμοί προς την κατεύθυνση του επόμενου βήματος της εξέλιξης των δικτύων: την επικοινωνία μεταξύ κεντρικών υπολογιστών. Όταν παρουσιάστηκε η δυνατότητα να συνυπάρξουν αρκετοί κεντρικοί υπολογιστές στο δίκτυο, παρουσιάστηκαν ζητήματα σχετικά με το ποιες διευθετήσεις θα μπορούσαν να γίνουν για να μεταφράζονται τα δεδομένα σε μια κοινή γλώσσα.
2.3 ARΡΑ
Στόχος του γιγαντιαίου σχεδίου που ξεκίνησε η ARPA το 1960 ήταν να συνδεθούν σε ένα παναμερικανικό δίκτυο περίπου 12 υπολογιστές διαφορετικών τύπων που εδράζονταν σε κολέγια, εργαστήρια και ερευνητικά ιδρύματα, τα οποία μετείχαν σε έρευνες του Υπουργείου Άμυνας. Ο όρος ARPA (Advanced Research Projects Administration - διαχείριση έργων προχωρημένης έρευνας) προέρχεται από το ομώνυμο τμήμα του αμερικανικού Υπουργείου Αμύνης που διαχειριζόταν τη χρηματοδότηση των ερευνών. Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτό το τμήμα σήμερα ονομάζεται σήμερα DARRA, το D αντιπροσωπεύει τη λέξη defense (άμυνα) έτσι ώστε να μην υπάρχει πλέον αμφιβολία ότι τα χρήματα επενδύονται για αμυντικούς σκοπούς. Αρχιτέκτονας του σχεδίου, που έμελλε να γίνει γνωστό ως ARPANET, ήταν ο Lawrence Roberts, διευθυντής του τμήματος τεχνικών επεξεργασίας υπολογιστών της ARPA. Προτού περάσει στην υπηρεσία του δικτύου, το 1967, ο Roberts είχε πάρει το διδακτορικό του ως ηλεκτρονικός μηχανικός από το ΜΙΤ. Προς το τέλος του 1969, όταν και άρχισε να λειτουργεί κανονικά το δίκτυο ARPANET, είχε συνδέσει μόνο τρία ερευνητικά κέντρα της Bυτικής Ακτής και το Πανεπιστήμιο της Γιούτα. Σε λιγότερο από δύο χρόνια, όμως, επεκτάθηκε σε 15 κόμβους με μίνι υπολογιστές διάσπαρτους σε διάφορα σημεία των ΗΠΑ. Μέσα στην επόμενη δεκαετία το δίκτυο γιγαντώθηκε, φτάνοντας τους 100 κόμβους και περιλαμβάνοντας δορυφορική σύνδεση με κέντρα που βρίσκονταν στη Χαβάη, τη Μεγάλη Βρετανία και τις σκανδιναβικές χώρες, ενώ εξυπηρετούσε περισσότερους από 10.000 χρήστες. Το δίκτυο χρησιμοποιούσε τη δυναμική αναδρομολόγηση (dynamic rerouting) και αυτό το καθιστούσε αρκετά αξιόπιστο. Αν κάποιος από τους συνδέσμους του δικτύου αχρηστευόταν εξαιτίας εχθρικής επίθεσης, η κυκλοφορία του συγκεκριμένου συνδέσμου μπορούσε να αναδρομολογηθεί σε άλλους συνδέσμους.
2.4 ΤELENET
Στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1970 το ARPANET ήταν ακόμα στην παιδική του ηλικία. Η απροσδόκητη επιτυχία του ενέπνευσε τον Lawrence Roberts να οραματιστεί την πλατιά εφαρμογή του. Το ARPANET περιοριζόταν μόνο σε προγράμματα που ενδιέφεραν το Υπουργείο Αμύνης. Ο Lawrence έβλεπε πέρα από αυτόν τον ορίζοντα και μπορούσε να διακρίνει μία τεράστια σε δυνατότητες αγορά για ένα ανοιχτό στο ευρύ κοινό δίκτυο με ομαδοποίηση, που θα μπορούσε να συνδέει τους διαφορετικούς υπολογιστές και τερματικά κάθε είδους πελατών του, είτε αυτοί ήταν κολέγια, είτε επιχειρήσεις, είτε κρατικές υπηρεσίες. Mία εταιρεία που επένδυσε στο όραμα του Roberts, ήταν η εταιρεία έρευνας και ανάπτυξης του Cambridge, που είχε παίξει βασικό ρόλο στη δημιουργία του ARPANET, η Bolt Beranek και Newman. Προς το τέλος του 1972, η εταιρεία αυτή είχε δημιουργήσει μία θυγατρική, τον οργανισμό τηλεπικοινωνιών Telenet, με σκοπό τη δημιουργία ενός ανοιχτού στο κοινό δικτύου ομαδοποίησης. Τον επόμενο χρόνο ο Roberts προσελήφθη ως πρόεδρος της νέας αυτής εταιρείας. Η Telenet άρχισε να παρέχει υπηρεσίες σε εφτά πόλεις μέσα στο 1975. Bέκα χρόνια αργότερα το δίκτυο της Telenet είχε σαφώς υποσκελίσει το ARPANET. Παρέχοντας υπηρεσίες σε περισσότερο από μισό εκατομμύριο τερματικά και σε 400 πόλεις των ΗΠΑ, το δίκτυο Telenet συνέδεε περίπου 1.500 υπολογιστές και είχε επικοινωνιακή πρόσβαση σε πληροφοριακά δίκτυα περισσότερων από πενήντα άλλων χωρών. Οι υπηρεσίες που παρέχονταν στο δίκτυο κάλυπταν όλο το επικοινωνιακό φάσμα, από ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και πρόσβαση σε τράπεζες πληροφοριών μέχρι επεξεργασία των δεικτών πωλήσεων μίας επιχείρησης
Το παράδειγμα του Telenet, του πρώτου δημόσιου δικτύου που βασιζόταν στην τεχνική της ομαδοποίησης, ακολούθησαν στα μέσα της δεκαετίας του '70 και άλλες εταιρείες προσφέροντας παρόμοιες υπηρεσίες. Ένας από τους κυριότερους ανταγωνιστές του Telenet (όπως φυσικά και του ARPANET) ήταν το Teamnet. Παράλληλα, το ARPANET εξακολουθούσε να προσελκύει όλο και περισσότερους χρήστες, παρά την εμφάνιση των νέων δικτύων. Το σύστημα ανοιγόταν διαρκώς σε κάθε εκπαιδευτικό ίδρυμα ή διεθνή ερευνητικό οργανισμό που επιθυμούσε να το χρησιμοποιήσει ενώ απαραίτητη ήταν η προϋπόθεση η χώρα στην οποία άνηκε ο οργανισμός να ήταν σύμμαχος των ΗΠΑ. Πολλές όμως ήταν και οι παρενέργειες που προκάλεσε αυτή η μαζική προσέλευση στο δίκτυο, καθώς όλο και μεγαλύτερος αριθμός πανεπιστημίων εγγράφονταν, με συνέπεια την όλο και δυσκολότερη διαχείριση του δικτύου.
Μέχρι το 1983, το ARPANET είχε μεγαλώσει τόσο πολύ ώστε παρουσιάστηκε η ανάγκη να μεταφερθεί το στρατιωτικό τμήμα του σε ένα ξεχωριστό δίκτυο, που ονομάστηκε MILNET. Ωστόσο τα δύο δίκτυα παρέμεναν συνδεδεμένα, χάρη στο πρωτόκολλο διαδικτύωσης ΙΡ που επέτρεπε στα δεδομένα να δρομολογούνται από το ένα δίκτυο στο άλλο, ανάλογα με την περίπτωση
Λίγο αργότερα το NSF (National Science Foundation - Εθνικό 'Ίδρυμα Επιστημών) αποφάσισε να χρηματοδοτήσει την εγκατάσταση και τη λειτουργία μέσα από το ΑRPANET πέντε κέντρων υπερυπολογιστών για ερευνητική χρήση. Η ιδέα αυτή είχε ως σκοπό να βοηθήσει τους ερευνητές σε ολόκληρη την Αμερική να μπορούν να στέλνουν τα προγράμματά τους για εκτέλεση στους υπερυπολογιστές μέσω του δικτύου και να παίρνουν πίσω αποτελέσματα. Στην εφαρμογή της η ιδέα αυτή δεν είχε τα αποτελέσματα που αναμένονταν από την NSF κι έτσι το ίδρυμα δημιούργησε το δικό του ταχύτερο δίκτυο για την επιτυχία του σχεδίου. Το δίκτυο αυτό, που ονομάστηκε NSFNET, συνέδεε μια σειρά από περιφερειακά δίκτυα μεταξύ τους με σκοπό την επικοινωνία όλων των χρηστών της χώρας. Η ιδέα ενός νέου δικτύου ήταν απόλυτα επιτυχημένη. Μέχρι το 1990 μεταφέρθηκαν τόσοι χρήστες από το ΑRPANET στο NSFNET, ώστε ύστερα από είκοσι χρόνια εργασίας το ARPANET αναγκάστηκε να κλείσει. Όταν ξεκίνησε να λειτουργεί το NSFNET, πολλά περιφερειακά δίκτυα είχαν συνδεθεί με τα κέντρα των υπερυπολογιστών. Μερικά, μάλιστα, είχαν αρχίσει να πουλάνε λογαριασμούς πρόσβασης σε κοινές επιχειρήσεις και άτομα και με τη συνένωση αυτών των δικτύων γεννήθηκε το Ιnternet. Μέχρι το 1994 στο Ιnternet είχαν εδραιωθεί διάφορα εμπορικά δίκτυα που επέτρεπαν την κυκλοφορία σε δεδομένα κάθε είδους, αντίθετα με το NSFNET που δεχόταν την κυκλοφορία δεδομένων που αφορούσαν μόνο στην εκπαίδευση και την έρευνα. Έτσι, το δίκτυο αφανίστηκε και το φορτίο του μεταφέρθηκε σε εμπορικά δίκτυα.
2.5 IΝΤΕRΝΕΤ
Οι ρίζες του δικτύου έχουν ήδη αναζητηθεί στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Όμως η πραγματική χρονολογία γέννησής του είναι το 1974. Ο Serf, καθηγητής του Πανεπιστημίου της California στο Los Angeles, μετά από παραγγελία του Πενταγώνου, δημιούργησε εκείνες τις κοινές προδιαγραφές που επέτρεπαν την ενοποίηση όλων των υπολογιστών και τις βάφτισε Ιnternet. Ο Serf είχε ανακαλύψει ότι οι υπολογιστές, όπως και οι άνθρωποι, διακρίνονται από ένα είδος ομαδικότητας και αγγίζουν τα μέγιστα της αποτελεσματικότητάς τους όταν συνδεθούν με άλλους υπολογιστές.
2.6 WWW
H μαζική ανάπτυξη του γαλαξία του Internet είναι φαινόμενο πολύ πιο πρόσφατο. Χρονολογείται από το 1989, όταν τέθηκε σε εφαρμογή το WWW (World Wide Web), ο παγκόσμιος ιστός, ο οποίος λειτουργεί με βάση την μεταφορά υπερ-κειμένου (hyper-text) στο οποίο είναι γραμμένες όλες οι διαδικτυακές σελίδες. Αυτό το πρωτόκολλο σχεδιάστηκε και αναπτύχθηκε στο εργαστήριο σωματιδιακής φυσικής στο Cern της Ελβετίας. Το πρωτόκολλο υλοποιήθηκε στο πλαίσιο μιας προσπάθειας ενοποίησης του κυκεώνα της διαθέσιμης πληροφορίας και κατασκευής ενός εργαλείου, που θα ελαχιστοποιούσε την ανάγκη χρησιμοποίησης διαφορετικών προγραμμάτων για την αξιοποίηση των πηγών πληροφορίας του Internet.
Η απίστευτη ανάπτυξη του WWW τα τελευταία χρόνια λίγο απέχει από το όνειρο του Ted Nelson, φοιτητή του Harvard τριάντα χρόνια πριν, οποιοσδήποτε να μπορούσε να έχει πρόσβαση σε κάθε κείμενο, ηχογράφηση και βίντεο μέσω του υπολογιστή του. Η ολοένα αυξανόμενη επεξεργαστική ισχύς των υπολογιστών και τα projects του Cern κάνουν πραγματικότητα αυτό που τότε φαινόταν όνειρο.
Η ιστορία του WWW είναι εκπληκτικά μικρή. Αρχίζει τον Μάρτιο του 1989. Η αρχική πρόταση γράφτηκε από τον Tim Berners Lee με στόχο την ανταλλαγή ιδεών μεταξύ των μελών της επιστημονικής κοινότητας. Η υλοποίηση του σχεδίου ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 1990 με την κατασκευή του πρώτου πρωτοτύπου σε περιβάλλον NeXT (Amiga). Μέχρι τα Χριστούγεννα του ίδιου έτους ήταν έτοιμοι δύο clients, μέσω των οποίων έγινε η επίδειξη πρόσβασης σε κείμενα υπερκειμένου. Έναν χρόνο αργότερα, μέσω ενός λίστας ηλεκτρονικού ταχυδρομείου του Cern, ο κόσμος έμαθε για την ύπαρξη του WWW. Αμέσως μετά την ανακοίνωσή του, η NCSA (National Center for Supercomputing Applications) ξεκίνησε την κατασκευή ενός interface για το WWW, το οποίο κάλυπτε όλες τις υπολογιστικές πλατφόρμες και ονομάστηκε Mosaic. Οι αρχικές εκδόσεις του αναπτύχθηκαν για το γραφικό περιβάλλον X-Windows του Linux. Η ελεύθερη διάθεσή του μέσω Internet συνέβαλε σημαντικά στην εξάπλωση του WWW. Ακολούθησαν εκδόσεις για Windows, Macintosh, NeXT, καλύπτοντας έτσι την πλειονότητα των λειτουργικών συστημάτων που χρησιμοποιούνται μέχρι και σήμερα.
Τον Ιανουάριο του 1993 υπήρχαν ήδη 50 WWW servers σε όλο το Internet, ενώ ο server του Cern δεχόταν χιλιάδες κλήσεις καθημερινά. Χαρακτηριστικά, η διακίνηση πληροφοριών μέσω τηλεπικοινωνιακών γραμμών διπλασιαζόταν κάθε τέσσερις μήνες. Το WWW άλλαξε ολοκληρωτικά τον τρόπο μετάδοσης και απεικόνισης της πληροφορίας στο Internet. Έτυχε μάλιστα ευρείας αποδοχής εξαιτίας της εκπληκτικής ισχύς και της εξαιρετικής φιλικότητάς του προς το χρήστη. Χάρη στο WWW ο αριθμός των ανά τον κόσμο συνδεδεμένων υπολογιστών στο διαδίκτυο διπλασιάζεται κάθε χρόνο, ενώ ο αριθμός των σελίδων πολλαπλασιάζεται κάθε τρεις μήνες.
2.7 Ασύρματα δίκτυα
Ήταν ο ασύρματος του Marconi ο οποίος άρχισε να πειραματίζεται με τον ηλεκτρομαγνητισμό το 1894 και πέτυχε την πρώτη μετάδοση μηνύματος χωρίς την χρήση συρμάτων. Αυτή του η εφεύρεση χρησιμοποιήθηκε στα πλοία και χρησιμοποιούταν ακόμα και πριν από λίγα χρόνια. Τον περασμένο αιώνα έγινε ένα μεγάλο άλμα τις τηλεπικοινωνίες. Κι αυτό έγινε με τη χρήση δορυφόρων που επέτρεψε την εύκολη διασύνδεση απομακρυσμένων περιοχών της υδρογείου και κατήργησε την ανάγκη χρήσης συρμάτινων αγωγών τεράστιου μήκους η την χρήση πολλών και ισχυρών επίγειων αναμεταδοτών. Ο πρώτος τηλεπικοινωνιακός δορυφόρος εκτοξεύτηκε από τη NASA στις 12 Αυγούστου 1960.
3.1 Ορισμοί
• Bίκτυο: το σύνολο των υλικών και μηχανισμών λογικής που απαιτείται για την
επικοινωνία απομακρυσμένων κόμβων
• Κόμβος: οποιαδήποτε δικτυακά ενεργή οντότητα. Αν δεν διευκρινίζεται το είδος του
μπορεί να αναφέρεται σε δικτυακή συσκευή ή τερματική συσκευή, όπως οι υπολογιστές.
• Bιακομιστής: κόμβος εντεταλμένος στην παροχή συγκεκριμένης υπηρεσίας ή υπηρεσιών
δικτύου όπως ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, διαδικτυακών σελίδων, αντιπροσώπευσης
• Τοπολογία: η κατηγοριοποιημένη διάταξη των κόμβων του δικτύου
• Τοπικό δίκτυο: δίκτυο τοπικής εμβέλειας
• Μητροπολιτικό δίκτυο: δίκτυο που τυπικά καλύπτει την έκταση μιας πόλης
• Bίκτυο ευρείας περιοχής: δίκτυο που επεκτείνεται σε ευρείες περιοχές
• Ομότιμο δίκτυο: δίκτυο όπου όλοι οι κόμβοι έχουν ακριβώς την ίδια συμμετοχή στην
λειτουργία του δικτύου. Σε τέτοια δίκτυα δεν υπάρχει ιεράρχηση των κόμβων
• Bίκτυο διακομιστών: το αντίθετο του ομότιμου δικτύου, όπου κάποιοι κόμβοι
αναλαμβάνουν την φιλοξενία διακομιστών
• Bιαδίκτυα: δίκτυα που προκύπτουν από την διασύνδεση πολλών δικτύων ευρείας
περιοχές σε παγκόσμια κλίμακα
• Μέσο μετάδοσης: το φυσικό μέσο από το οποίο μεταδίδεται το τηλεπικοινωνιακό σήμα
• Κάρτα δικτύου: το τυπικό περιφερειακό των υπολογιστών που υλοποιεί τις δικτυακές
λειτουργίες και επιτρέπει την επικοινωνία με τα δίκτυα
• Το δίκτυο Ethernet: το πιο κοινό πρότυπο ενσύρματου τοπικού δικτύου.
3.3 Τα διαδίκτυα Τα διαδίκτυα είναι δίκτυα ευρείας περιοχής τα οποία καλύπτουν γεωγραφικές περιοχές μίας ή περισσοτέρων ηπείρων διασυνδέοντας πολλά στον αριθμό επιμέρους δίκτυα. Σε ένα διαδίκτυο μπορεί να συνυπάρχουν διασυνδεδεμένοι υπολογιστές και κόμβοι που χρησιμοποιούν διαφορετικές τεχνολογίες και λειτουργικά συστήματα. Το διαδίκτυο (internet) είναι το μεγαλύτερο τέτοιου είδους δίκτυο. Λόγω της σημασίας του, τα διαδίκτυα έχουν λάβει διακριτή τους θέση στην κατηγοριοποίηση των δικτύων υπολογιστών.
Πρόκειται για το παλαιότερο και μέχρι σήμερα περισσότερο διαδεδομένο μέσο μετάδοσης. Αποτελείται από δύο μεμονωμένα χάλκινα σύρματα πάχους συνήθως 1mm. Τα σύρματα συστρέφονται σε ελικοειδή μορφή, όπως η έλικα του DNA. Ο σκοπός της στρέψης είναι η μείωση της ηλεκτρονικής παρεμβολής. Είναι μικρού κόστους, όμως δεν υποστηρίζει υψηλούς ρυθμούς μετάδοσης δεδομένων σε μεγάλες αποστάσεις. Κυκλοφορεί με θωράκιση (STP) είτε μη θωρακισμένο (UTP). Το πλήθος των συστροφών ανά μονάδα μήκους και η προστατευτική θωράκιση παρέχουν προστασία από τις παρεμβολές. Για την σύνδεση των καλωδίων αυτών με κόμβους και υπολογιστές χρησιμοποιούνται συζευκτήρες τηλεφώνου RJ-45
3.5.3 Καλώδιο οπτικών ινών Το καλώδιο οπτικών ινών αποτελείται από πλέγμα ινών, συνήθως από γυαλί, μέσα σε προστατευμένη θωράκιση. Η μετάδοση των πληροφοριών γίνεται σε μορφή ανακλώμενων παλμών φωτός, χωρίς καμία ενίσχυση. Έχει τη βέλτιστη μόνωση στο θόρυβο, μέγιστη ταχύτητα μετάδοσης πληροφοριών, αλλά μεγάλο κόστος. Το μέσο μετάδοσης είναι μία εξαιρετικά λεπτή ίνα γυαλιού. Στο τέρμα της ίνας υπάρχει ανιχνευτής φωτός που για κάθε φωτεινό παλμό που πέφτει πάνω του δημιουργεί έναν ηλεκτρικό παλμό.4.2 Βασική τοπολογία και σύνδεση
Για την σύνδεση ενός σταθμού εργασίας σε ένα τοπικό δίκτυο απαιτείται η βασική κατανόηση
των αρχών της δικτύωσης. Η τυπική συνδεσμολογία παρουσιάζεται στο σχήμα 8. Ο σταθμός
εργασίας καθώς οι όλοι οι σταθμοί που βρίσκονται στο ίδιο υποδίκτυο συνδέονται με ένα ενεργό
στοιχείο του δικτύου το οποίο υλοποιεί την κοινή σύνδεση. Στην τυπική περίπτωση θα πρόκειται
για κάποιο είδος δρομολογητή το οποίο λόγω της λειτουργίας που επιτελεί, δηλαδή την
υλοποίηση του κοινού τοπικού δικτύου και την διασύνδεση με εξωτερικά δίκτυα ή και το
διαδίκτυο, ονομάζεται πύλη εξόδου (gateway).
5.2 Εισαγωγή
• Για παροδική ασύρματη ζεύξη μεταξύ τοπικού δικτύου και κινητών τερματικών (νομαδική πρόσβαση). • Για τη δημιουργία ομότιμων δικτύων, αυθαίρετα μεταβαλλόμενης τοπολογίας, τα οποία δεν απαιτούν καμία προϋπάρχουσα υποδομή και δημιουργούνται δυναμικά, με κόμβους να προστίθενται αυτομάτως στο δίκτυο όταν βρίσκονται εντός της εμβέλειάς του.
συμβιβαστική πρόταση περιείχε υποχρεωτική υλοποίηση OFDM διαμόρφωσης και των 802.11b ρυθμών και προαιρετική υλοποίηση διαμόρφωσης CCK-OFDM και PBCC-22. Το πρότυπο δημοσιεύτηκε από την ΙΕΕΕ τον Ιούνιο του 2003 Επειδή όπως αναφέρθηκε υπάρχουν υλοποιήσεις από εταιρείες του χώρου οι οποίες είναι ιδιοταγείς (proprietary), αλλά δεν έχουν ενσωματωθεί στην προτυποποίηση του πρωτόκολλου υπάρχει η ανάγκη για μια πιστοποίηση διαλειτουργικότητας ανάμεσα στις ασύρματες συσκευές που βγαίνουν στο εμπόριο. Ένας τέτοιος οργανισμός είναι η WECA (Wireless Ethernet Compatibility Alliance) υποβάλλει ένα πλήθος δοκιμασιών στα προϊόντα προκειμένου να πάρει το λογότυπο WiFi (Wireless Fidelity). Κάθε συσκευή με αυτό το λογότυπο έχει την εγγύηση ότι θα συνεργαστεί με οποιαδήποτε άλλη έχει την ίδια πιστοποίηση και ας προέρχεται και από διαφορετικό κατασκευαστή/πωλητή Οι πιο δημοφιλείς παραγωγοί προϊόντων με WiFi πιστοποίηση είναι οι Τexas Instruments, Atheros, Broadcom, Intersil, Melco και Proxim.
Tanenbaum, Andrew S. [1996] 2000, "Bίκτυα Υπολογιστών", Τρίτη Έκδοση, Πρώτη
Ελληνική Έκδοση, Εκδόσεις Παπασωτηρίου, ISBN 960-7510-70-4
σελ. 44 από 46
[2] Σιδερίδη, Αλέξανδρου Β. 1998, "Εισαγωγή στην επιστήμη των υπολογιστών", ISBN 960-
85647-1-4
[3] «Bίκτυα και Bιαδίκτυα Υπολογιστών και εφαρμογές τους στο Internet», Douglas E.
Comer, Εκδόσεις Κλειδάριθμος, ISBN: 978-960-461-040-2
[4] «Bίκτυα επικοινωνιών», Walrand, Jean, Εκδόσεις Παπασωτηρίου, ISBN:
9789607510457, 1997
[5] «Επικοινωνίες υπολογιστών και δεδομένων», Stallings, William, Εκδόσεις Τζιόλα, ISBN:
9789608050549, 2002
[6] «Εισαγωγή στα Bίκτυα Υπολογιστών», Woodcock, Εκδόσεις Κλειδάριθμος, ISBN: 960-
332-183-4
[7] «Τηλεπληροφορική» Επιστημονική Επιμέλεια Κ.Α. Παπανδρέου Ελληνική Εταιρεία,
Επιστήμης Ηλεκτρονικών Υπολογιστών και Πληροφορικής, Αθήνα 1989
[8] «Computers Networks: A Systems Approach», Peterson, Larry L and Davie, Bruce S.,
Morgan Kaufmann, 1996
[9] «Σύγχρονα Τηλεπικοινωνιακά Bίκτυα, Τόμος Β» Β. Σκουλάτος. ΟΤΕ Α.Ε., B/νση
Συντήρησης, Αθήνα 2000
[10] «Bίκτυα Υπολογιστών «(3η έκδοση) A.S. Taneubaum, Παπασωτηρίου, 2000
[11] «Προηγμένες Τηλεπικοινωνιακές Υποδομές και Υπηρεσίες, Τόμος B», Β. Σκουλάτος, ΟΤΕ
Α.Ε. Γ΄B/νση Τεχνικών Θεμάτων, Αθήνα 2001
[12] «Bίκτυα Ηλεκτρονικών Υπολογιστών και Υπηρεσίες Bιαδικτύου στην Ιατρική»,
Σημειώσεις Εργαστηρίου Ιατρικής Πληροφορικής, Α.Π.Θ. 2003
[1] http://el.wikipedia.org/wiki/Κατηγορία: Bίκτυα_υπολογιστών, Bιαδικτυακή σελίδα στην
ελεύθερη διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια Βικιπαίδια
[2] http://en.wikipedia.org/wiki/Computer_network , Bιαδικτυακή σελίδα στην ελεύθερη
[3] Blanchard, Eugene, 2007, "Introduction to Data Communications”, revision 2.1,
http://www.cadvision.com/blanchas/Intro2dcRev2
[4] Building a Simple Network, 2nd Edition, How to Set Up a Small Network of Personal
Computers by Ken Denniston, "Introduction to Networking”, http://
www.intel.com/intelpress/BSN_ch01.pdf
[5] Ασύρματο μητροπολιτικό δίκτυο Αθηνών, http://www.awmn.gr
[6] http://www.wi-fiplanet.com
[7] Μετάδοση δεδομένων και δίκτυα υπολογιστών, Μανώλης Κιαγιάς,
http://diktia.dynds.org/ files/thebook/thebook.html
AD-HOC συγκεκριμένου σκοπού
AM Amplitude Modulation
ARPA Advanced Research Projects Administration
ASCII American Standard Code for Information Interchange
ASK Amplitude Shift Keying
bps bits per second
Bps bytes per second
CPU Central Processing Unit
CSMA/CD Carrier Sense Multiple Access/Collision Detection
DARPA Defence Advanced Research Projects Administration
DHCP Dynamic Host Configuration Protocol
DSSS Direct Sequence Spread Spectrum
FHSS Frequency Hoping Spread Spectrum
FM Frequency Modulation
FSK Frequency Shift Keying
Hz Hertz
IBM International Business Machines
IEEE Institute of Electrical and Electronics Engineers
IP Internet Protocol
LAN Local Area Network
MAC Media Access Control / Multi Access Computer
MAN Metropolitan Area Network
MANET Mobile Internet AD-HOC Network
NCSA National Centre for Supercomputing Applications
NSF National Science Foundation
NIC Network Interface Card
OFDM Orthogonal Frequency Division Multiplexing
OSI Open Systems Interconnection
P2P peer to peer
PCI Peripheral Component Interconnect
PSK Phase Shift Keying
SNA System Network Architecture
RS232 Recommended Standard 232
TCP Transmission Control Protocol
UDP User Datagram Protocol
σελ. 46 από 46
USB Universal Serial Bus
WAN Wide Area Network
WECA Wireless Ethernet Compatibility Alliance
WiFi Wireless Fidelity
WPAN Wireless Personal Area Network
WSN Wireless Sensor Network
WWW Word Wide Web
ΗΠΑ Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής