Υποενότητα 6.3: Συναρτήσεις δόμησης

Ας πάρουμε το παράδειγμα του αντικειμένου JavaScript

var myObject = { 
name:"myName", 
age:20, 
job:"myJob" 
};

και να δούμε πώς μπορεί να μετατραπεί σε συνάρτηση δόμησης.

Σε αυτήν την περίπτωση, θα δημιουργούσαμε πρώτα έναν τύπο αντικειμένου χρησιμοποιώντας μια συνάρτηση δόμησης:

function myObject (n,a,j) { 
this.name= n; 
this.age = a; 
this.job=j; 
}

Γενικά σε μια constructor function:

• οι παράμετροι - parameters περνούν μέσα στη συνάρτηση, στην περίπτωση αυτή, n, a, j είναι οι παράμετροι.
• κάθε ιδιότητα - property αρχίζει με τη λέξη-κλειδί this.
• this δεν έχει προεπιλεγμένη τιμή, η τιμή θα οριστεί όταν δημιουργηθεί ένα νέο αντικείμενο.
• το σύμβολο εκχώρησης - assignment χρησιμοποιήθηκε μεταξύ της ιδιότητας και της τιμής που θα οριστεί από την παράμετρο
• κάθε ιδιότητα χωρίζεται από το επόμενο με ένα ερωτηματικό -semicolon

Για να χρησιμοποιήσουμε τη constructor function, πρέπει να δημιουργήσουμε ένα αντικείμενο. Ο τρόπος δημιουργίας αυτού του αντικειμένου είναι καλώντας τη λειτουργία του κατασκευαστή με τη λέξη-κλειδί new. 

Παράδειγμα:

var him = new myObject ("John","30","developer");

Τώρα, οι τιμές που δίνονται στο αντικείμενο "him" έχουν περάσει μέσα στη συνάρτηση δόμησης.

Μπορούμε να καλέσουμε τις ιδιότητες της συνάρτησης δόμησης με την ίδια λογική που χρησιμοποιούμε για τα αντικείμενα JavaScrip.

Για παράδειγμα, ένας από τους τρόπους πρόσβασης στην ιδιότητα name θα είναι:

console.log(him.name);