Οι τεχνολογίες απομακρυσμένης πρόσβασης αναφέρεται σε ένα σύνολο εργαλείων πληροφορικής που χρησιμοποιούνται για τη σύνδεση από μια απομακρυσμένη γεωγραφική τοποθεσία, σε ένα υπολογιστικό σύστημα, τον έλεγχο όλων των συσκευών του και όλων των δεδομένων που είναι αποθηκευμένα σε αυτό.

Η τεχνολογία αυτή διαφέρει από την αποθήκευση δεδομένων στο νέφος (cloud). Στο νέφος τα δεδομένα είναι αποθηκευμένα εκτός του χώρου εργασίας σε ένα κοινόχρηστο περιβάλλον και η πρόσβαση σε αυτά γίνεται μέσω διαδικτύου. Διαφέρει επίσης από τη χρήση ενός τοπικού δικτύου με κοινές συσκευές και κοινούς φακέλους (ή δίσκους) διότι η πρόσβαση περιορίζεται μόνο σε ορισμένους πόρους στο υπολογιστικό σύστημα.

Τρεις από τις πιο κοινές τεχνολογίες πρόσβασης είναι:

  • Υπηρεσίες Απομακρυσμένης Επιφάνειας Εργασίας (Remote Desktop Services)
  • Λογισμικό Απομακρυσμένης Πρόσβασης (Remote Access Software)
  • Εικονικά Ιδιωτικά Δίκτυα (Virtual Private Networks -VPNs)

Οι υπηρεσίες απομακρυσμένης επιφάνειας εργασίας (RDS), ή εναλλακτικά ως Υπηρεσίες Τερματικού (Terminal services), είναι μία από τις πιο κοινές μεθόδους που χρησιμοποιούν κυρίως εταιρίες αλλά και ιδιώτες για την απομακρυσμένη εργασία. Χρησιμοποιώντας τις Υπηρεσίες απομακρυσμένης επιφάνειας εργασίας οι χρήστες μπορούν να συνδεθούν από απόσταση σε ένα υπολογιστή ή σε έναν διακομιστή (server) που υποστηρίζει το Πρωτόκολλο Απομακρυσμένης Επιφάνειας Εργασίας (Remote Desktop Protocol -RDP) μέσω ενός Τερματικού Διακομιστή (server).

Η σύνδεση μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσω του τοπικού δικτύου της εταιρίας ή μέσω του διαδικτύου και παρέχει στον χρήστη πλήρη πρόσβαση στο λογισμικό και τις συσκευές που έχουν εγκατασταθεί στον υπολογιστή στον οποίο συνδέονται. Λειτουργικά συστήματα για διακομιστές (servers) προσφέρουν την δυνατότητα χρήσης αυτών των υπηρεσιών.


Το Λογισμικό Απομακρυσμένης Πρόσβασης προσφέρει μια οικονομική εναλλακτική λύση σε σχέση με τις υπηρεσίες απομακρυσμένης επιφάνειας εργασίας (RDS). Χρησιμοποιεί ένα ειδικό λογισμικό για να συνδέσει δύο απομακρυσμένους υπολογιστές μέσω του διαδικτύου. Αυτή η μέθοδος απομακρυσμένης πρόσβασης είναι συνήθως η πιο εύκολη στην υλοποίηση, καθώς απαιτεί από τον χρήστη να εγκαταστήσει το λογισμικό στους δύο υπολογιστές που πρόκειται να επικοινωνήσουν. Αυτός ο τύπος απομακρυσμένης πρόσβασης είναι ιδιαίτερα χρήσιμος όταν πρόκειται να επικοινωνήσουν δύο προσωπικοί υπολογιστές ή δύο υπολογιστές γραφείου. Χαμηλότερη υπολογιστική απόδοση από ένα φυσικό υπολογιστή που θα εκτελούσε το ίδιο Λ.Σ.


Ένα εικονικό Ιδιωτικό Δίκτυο (VPN) είναι ένα μικρότερο, ιδιωτικό δίκτυο πάνω από ένα μεγαλύτερο δημόσιο δίκτυο. Το δημόσιο δίκτυο είναι συνήθως το διαδίκτυο. Η τεχνολογία αυτή δεν είναι ισοδύναμη με τις προηγούμενες. Ένας χρήστης που μέσω διαδικτύου συνδέεται στο VPN μια εταιρίας, αποκτά πρόσβαση σε εφαρμογές που λειτουργούν στο τοπικό δίκτυο της εταιρίας. Η λογική του VPN είναι οι εργαζόμενοι-χρήστες είτε τοπικά είτε από απόσταση να έχουν την ίδια πρόσβαση στο δίκτυο της εταιρίας αλλά οι συνδεόμενοι από απόσταση δεν έχουν πλήρη πρόσβαση στον τοπικό υπολογιστή τους.